وبلاگ فروشگاه شباهنگ مرکز تخصصی نرم افزار و تجهیزات حسابداری
موضوع حذف صفر از پول ملی، در سال ۷۲ در دستور کار اداره بررسی های اقتصادی بانک مرکزی قرار گرفت اما برخی مسئولان با این اقدام موافق نبودند و بررسی های لازم متوقف شد.
دلیل مطرح شدن حذف صفر در این دوره، تورم بالایی بود که به دلیل برنامه آزاد سازی اقتصادی و شوک های نفتی حاصل از پایان جنگ و سرازیر شدن دلارهای نفتی به اقتصاد ایران در دولت پنجم و ششم ایجاد شده بود.
پس از مسکوت ماندن طرح حذف صفر از پول ملی در دولت هفتم و هشتم، این طرح مجددا در دولت نهم و دهم جدی تر پیگیری شد. در این دولت، حذف چهار صفر از پول ملی با توجه به کاهش شدید ارزش ریال در مقابل ارزهای دیگر پس از بررسی‌های کارشناسی صندوق بین‌المللی پول و مشورت با برخی از کشورها مانند ترکیه که تجربه حذف ۶ صفر را داشتند به تصویب هیئت وزیران رسید، اما بنا بر دلایلی غیر شفاف هیچ‌گاه این لایحه برای اعلام نظر مجلس، از پاستور به بهارستان نرفت.
در این دوره بحث حذف صفر و تغییر واحد پولی به حدی جدی بود که بانک مرکزی در پایگاه اینترنتی خود، فراخوان ملی برای انتخاب نام واحد پولی جدید را مطرح کرد که در این فراخوان واژه ” پارسی” از سوی مردم به عنوان واحد پولی جدید بیشترین آرا را به دست آورد.
با شروع کار دولت فعلی، بحث حذف صفر تا سه سال اول مطرح نشد اما در سال چهارم حذف صفر از پول ملی مجددا در کارگروه اقتصادی دولت مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهاد حذف یک صفر و تبدیل ریال به تومان و متعاقبا حذف ۳ صفر و حتی ۴ صفر و انتخاب نامی جدید برای پول ملی اذهان مسئولین را به خود مشغول کرد. اکنون دولت روحانی با مصوبه حذف چهار صفر از پول ملی این ایده را عملیاتی کرده است.
فرق ریال جدید و قدیم
با پیشنهاد بانک مرکزی، طرح اصلاح نظام پولی کشور در قالب حذف چهار صفر از واحد پولی کنونی و تعریف واحد پولی جدید و بازنگری در اقطاع اسکناس و مسکوک در دستور کار دولت قرار گرفته است.
براساس این طرح واحد پول ملی جدید تحت عنوان «تومان» تعریف می‌شود که هر «تومان» معادل ۱۰ هزار ریال فعلی و ۱۰۰ «ریال جدید» خواهد بود. این درحالی است که بر اساس قانون پولی بانکی مصوب سال ۱۳۵۱ که هم‌اکنون نیز در دست اجراست، واحد پولی ایران ریال و یک ریال معادل ۱۰۰ دینار است. درواقع با اجرایی شدن این لایحه، تومان جای ریال را به‌عنوان واحد پول اصلی می‌گیرد و از تقسیم آن بر ۱۰۰ ریال جدید متولد می‌شود.
تومان واحد اصلی پول خواهد بود و واحد خرد نیز ریال می‌شود. بدین ترتیب همانند اکثر کشورها که یک واحد اصلی و یک واحد خرد دارند، ایران هم این گونه خواهد شد.
زمانی که هزار تومان یا ۱۰ هزار ریال به یک تومان تبدیل می‌شود، اسکناس‌ها و سکه‌های کمتر از هزار تومان با واحد ریال نمایش داده می‌شود، به معنای دیگر هر۱۰۰ ریال جدید یک تومان ارزش دارد.
براین اساس با چاپ و ضرب اسکناس و سکه‌های جدید برای ریال نیز واحد جدیدی خلق می‌شود که ممکن است از واحدهای خرد یک، دو، ۵، ۱۰، ۲۰، ۵۰ ریالی را شامل شود. هم‌اکنون در واحد پولی سایر کشورها نیز چنین روشی به کار گرفته شده است. برای مثال یورو به‌عنوان واحد پولی اتحادیه اروپا دارای واحد خرد «سنت» است که هر ۱۰۰ سنت برابر یک یورو می‌شود.
تصمیمی با هدف افزایش ارزش پول
همان طور که‌اشاره شد، دولت به دلایل عدیده‌ای تصمیم گرفته حذف ۴ صفر پول ملی را اجرایی کند که با هدف حفظ کارایی پول ملی،جهت آسان تر شدن نقش ابزارهای پرداخت نقد در تبادلات پولی داخلی، هماهنگی با آنچه در فرهنگ و عرف جامعه درباره واحد پول ملی وجود دارد، رواج یافته است. را حذف کند،
تصمیمی که در اصل با هدف افزایش ارزش پول ملی انجام می‌شود و برابری پول ملی ایران با سایر کشورها-روی کاغذ- بهبود می‌یابد؛ اما نباید فراموش کرد که این اقدام صرفا یک کار اسمی بوده و تاثیر واقعی در متغیرهای اقتصادی نخواهد گذاشت.
به عبارت دیگر، با حذف صفرهای پول ملی، تنها واحد هزینه‌های مردم کوچک نمی‌شود، بلکه واحد درآمدها نیز به تناسب آن کاهش می‌یابد؛ بر همین اساس، تاثیر اصلی این اقدام صرفا جنبه روانی داشته و معنای دیگری که حاکی از بهبود متغیرهای اقتصادی یا تغییر وضع معیشت مردم باشد را نمی‌توان از آن استنباط نمود.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که چنین تصمیمی (حتی با فرض اینکه اثرات روانی مثبت ایجاد کرده و برابری قدرت پول داخلی با خارجی را تقویت کند) چه زمانی قابل اجراست؟ اگر قرار باشد سرعت افزایش قیمت‌ها چنان ادامه یابد که پس از حذف صفر هم شاهد کاهش ارزش پول باشیم، اصولا چرا الان باید این کار را انجام دهیم؟ به سخن دیگر، این تصمیم زمانی اثرگذاری مثبتی (آن هم صرفا در جهت روانی) دارد که تورم کشور به نرخ اندکی رسیده باشد و بیم افزایش قیمت‌ها (و در پی آن کاهش مجدد ارزش پول ملی) وجود نداشته باشد. موضوعی که در حال حاضر هیچگونه علامتی از آن وجود ندارد!
براساس آمارهای رسمی مرکز آمار، تورم تیر ماه امسال ۴۰٫۴ درصد شده است؛ در حالی که تورم خرداد ماه ۳۷٫۶ درصد، تورم اردیبهشت ماه ۳۴٫۲ درصد و تورم فروردین ماه هم ۳۰٫۶ درصد بوده است. به عبارتی، در طول چهار ماه گذشته نه تنها وضع تورم بهبود نداشته بلکه حدود ۱۰ درصد هم به تورم اضافه شده است! سؤالی که در اینجا وجود دارد این است که چگونه وقتی تورم کشور به رقم کم سابقه ۴۰ درصد رسیده (که دومین رکورد تورم بالا در ۴۰ سال اخیر است) و حتی روند آن افزایشی بوده و طی چهار ماهی که از سال جاری می‌گذرد ۱۰ درصد افزایش یافته، مسئولان پولی کشور شرایط را برای این کار مهیا دیده اند؟!
جالب اینجاست که برخی با توجه به تجربه موفق ترکیه در حذف صفر از پول ملی می‌خواهند حذف ۴ صفر پول ملی در ایران انجام شود، در حالی که ترکیه برای حذف شش صفر از پول ملی خود ابتدا تورم را کاهش داد و پس از آن سیاست حذف صفر ازپول ملی خود را اجرا کرد. در این زمینه، سِلوا دمیرآل، استاد اقتصاد دانشگاه کوچ ترکیه گفته بود: حذف صفر تنها زمانی معنی‌دار است که ثبات قیمت در پایان یک روند ناپایدار به دست آید. تنها مزیت این اقدام تسهیل حسابداری است و هیچ اثر واقعی وجود ندارد. این کار در فضای تورم بالا کمک نمی‌کند، زیرا بعد از مدتی این صفرها دوباره بازخواهند گشت.
اما حذف ۴ صفر پول ملی چه مزیت و معایبی خواهد داشت؟
مزایا
- مهار و کاهش تورم را یکی از مزیت های این کار دانسته اند.
- نقل و انتقال پول هم آسانتر مشود
- از طرفی در هزینه چاپ اسکانس هم صرفه جویی می شود
- این کار از لحاظ روانی هم روی جامعه تاثیر مثبت می گذارد
- همچنین ارزش پول را در حوزه بین الملی افزایش می دهد
- این کار مبادلات را آسان و حسابرسی را ساده می کند
- استفاده از چک های بانکی به شکل بی رویه و غیر منطقی کاهش می یابد
معایب
- هزینه سنگین چاپ و جایگزینی اسکانس های جدید
- افزایش سطح عمومی قیمت ها و رند کردن قیمت بر مبنای پول جدید
- ناسازگاری دفاتر و صورت های مالی پایگاه های اطلاعاتی جدید با قدیم
- عدم پذیرش واحد پول جدید از سوی افراد مسن
- احتمال کاهش درآمد های صادراتی به دلیل افزایش ارزش پول ملی
- خنثی بودن اجرای این طرح و بی تاثیری در مهار تورم
